VI.

Po 15 minutach byli już na miejscu.

- Wejdziesz ze mną? - zapytała.

- Poczekam tu na Ciebie. - uśmiechną się, wywijając się od poznania rodzinki.

- Jak chcesz. Będę za 10 minut! - krzyknęła wychodząc z samochodu i gwałtownie zatrzaskując drzwi. Po chwili jej drobna sylwetka zniknęła za drzwiami szpitala.

Wjechała windą na trzecie piętro i powędrowała w stronę sali, w której leżał jej brat.

- Hejka! - przywitała się z Patricem i mamą, całując ich w policzek. - Jak się czujesz? - zapytała.

- Całkiem dobrze, za parę dni powinni mnie już wypisać. - odparł.

- O to świetnie! - uśmiechnęła się. - Będę musiała Wam kogoś przedstawić!

- Kogo? - zapytała się pani Kate.

- Ethana, poznałam go wczoraj w centrum. Okazało się, że mieszka blisko nas i właśnie czeka na parkingu i zabiera mnie na plażę! - wykrzyczała wręcz ze szczęścia.

- Kochanie! Cieszę się, że w końcu zaczęłaś żyć na nowo życiem towarzyskim po rozstaniu z Johnem. - matka przytuliła córkę, całując ją delikatnie w czoło.

- Mam nadzieję, że jest jakiś normalny, bo jak nie... - wygrażał się Patric.

- Nie martw się kaleko! - pokazała język. - Będę już spadała, jakby co to dzwońce. - przesłała w powietrzu buziaka i pędem wyszła z sali.

Wychodząc z budynku od razu zwróciła uwagę na chłopaka, który cierpliwie czekał na swoją sympatię.

- Już jestem. - powiedziała wsiadając do auta.

- Nie mogłem się doczekać. - Ethan wiedział jak oczarować Nike, bez żadnych podtekstów i sztucznych gadek. Dziewczyna po tych słowach poczuła się jakby usłana różami, doceniała każde małe słowo skierowane z jego ust. Nie mogła się nie uśmiechać i co chwilę nie chichotać, a gdy pytał się z czego się śmieje odpowiadała, że z niczego, choć i tak wiedział co jest na rzeczy.

- No i jesteśmy! - powiedział patrząc się na plażę.

- Jest tu niesamowicie! - szeroko otworzyła oczy ze zdziwienia. Poszli w stronę plaży, zatrzymali się przy jednym z rozstawionych parasolów. Ethan zdjął z siebie spodnie i koszulkę. Nicola na widok jego umięśnionego brzucha, znów nieumyślnie zaczęła się chichotać.

- Czego się cały czas ze mnie śmiejesz? - zapytał gilgocząc dziewczynę w idealnie płaski brzuch. Wiercili się tak, że dziewczyna wylądowała na Ethanie. Po niezręcznej chwili zeszła z niego biegnąc w stronę wielkiego oceanu. 

- Poczekaj na mnie! - krzykną doganiając dziewczynę.

Spędzili cudowne chwile na plaży, chlapali się w wodzie, pili zimne koktajle, pływali na deskach surfingowych i świetnie bawili się ze sobą. Nicola już dawno nie czuła się tak wspaniale. Każda chwila z blondynem dawała jej wiele radości i energii. Wieczorem, po wodnym szaleństwie wsiedli do samochodu i  pojechali tam, gdzie tylko zapragnęli. Ethan pokazał jej najlepszą restaurację w Los Angeles, szkołę, do której będą chodzić już za parę tygodni. Koło 11 odwiózł dziewczynę do domu, odprowadzając ją do drzwi poprosił o numer telefonu. Zapisała mu na ręce kilka cyfr po czym podziękowała mu za wspaniały dzień i weszła do domu. Oparła się o drzwi zamykając oczy. Czuła się szczęśliwa, w końcu mogła powiedzieć - JESTEM ZAJEBIŚCIE  SZCZĘŚLIWA! Jeszcze tylko zerknęła przez okno na odjeżdżający samochód i popędziła na górę zamykając się w pokoju. Wzięła do ręki telefon i zadzwoniła do Laury.

- Tak? Nika? - usłyszała głos przyjaciółki.

- Laura, to ja! Muszę Ci wszystko powiedzieć! - krzyknęła do słuchawki.

- Opowiadaj! Hihi!

- Spędziłam dziś cały dzień z Ethanem, tym chłopakiem o którym pisałam Ci na facebooku! - podekscytowana dziewczyna chciała opowiedzieć Laurze każdy szczegół z tej znajomości. - Uczył mnie pływać na desce! Byliśmy w restauracji! Zaraz się z Nim zakocham! - krzyknęła.

- Ej ej nie szalej! - zaśmiała się. - cieszę się słonko Twoim szczęściem, tylko pamiętaj... uważaj na siebie. - ton przyjaciółki nie brzmiał już tak wesoło jak przed chwilą. Pewnie chciała ją ostrzec, by znowu nie wpakowała się w chory związek jak z Johnem.

- Tak wiem, będę obiecuję. - odparła.

Rozmawiały ze sobą jeszcze z godzinę opowiadając sobie wszystko po kolei. Nika bardzo tęskniła za Laurą, ale rozmowy telefoniczne były najlepszym tym co miały teraz dla siebie. Gdy skończyła rozmawiać wykąpała się, przebrała w piżamę i położyła się do łóżka. Nagle przyszedł jej sms, wybrała opcję "pokaż": Dobranoc Nika, dziękuję za cudownie spędzony razem dzień. Jesteś niesamowita. Ethan. - uśmiechnęła się do ekranu odpisując: Ja Tobie także dziękuję, śpij dobrze. Była tak podekscytowana dzisiejszym dniem, że z chwili na chwilę jeszcze bardziej cieszyła się z przeprowadzki z Pensylwanii.